Op pad in Rabat
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
03 Mei 2015 | Marokko, Rabat
Raad eens wie hier de grootste supersukkel ever is?! Oui c'est moi! Ben weer 's gruwelijk verbrand, heb moeders' huidje he..?
We hebben een heel indrukwekkende dag achter de rug. Ik heb best prima geslapen ondanks dat het bed hard is en kraakt bij iedere draai. Mijn kamergenootje snurkt gelukkig niet, haha! We zijn eerst gaan ontbijten in het hotel met croissantjes en stokbrood met boter en jam. Versgeperste jus is hier heel normaal en kun je op iedere hoek van de straat kopen, jum! De koffie die ze schonken was lekker. Opvallend is dat men hier overal suiker bij doet. Muntthee is heel zoet. Een zakje suiker hier heeft dezelfde hoeveelheid als drie zakjes in Nederland: delen dus!
Na het ontbijt zijn we naar Mausoleum Hassan V gegaan. Hier waren veel toeristen, we spraken bijvoorbeeld mensen uit Tunesië. De mensen die hier werkten zijn hier heel typisch gekleed, bovendien dragen veel van hen geweren bij zich. Ling en ik vonden de paardjes wel mooi. Vandaag was het hartstikke heet, niet normaal. Gelukkig valt het wel mee qua kledingvoorschriften. Zou wat zijn als we ons moesten kleden in lange broeken en truien, pfffft!
Na het mausoleum zijn we doorgelopen naar de medina, een markt als het ware. We kwamen uit bij een smal steegje met mensen, heel veel mensen. Dit was als het ware de voedselafdeling. Overal waren 'standjes', stel je hier weinig bij voor, met groenteboeren, visboeren, poelieren en slagers. De straatjes waren niet hygiënisch, overal liepen mensen en zij raakten alles aan, bovendien was het wellicht een graad of dertig met overal vliegen. De poelier verkocht kip en had gewoon levende kippen in zijn standje. De vissen werden gewoon op straat gefileerd. Bah!
Hierna kwamen we in steegjes terecht waar kleding en andere waren verkocht werden. Hier heb ik al een wijde stoffen broek gekocht, hartstikke hip! De ervaringen die we hier opdeden waren erg indrukwekkend. Tienerjongens helpen mee met verkopen, mensen lopen hier te koop met hun handicap. Je ziet veel blinde bedelaars.
Na de medina zijn we even thuis om gaan kleden en heb ik mijn nieuwe broek aangetrokken. We zijn naar de Kasba van de Oudaya's gegaan. Dit was als het ware een fort. Ook weer smalle steegjes, dit maal sfeervoller en minder heftig. We hadden uitzicht op het strand. Prachtig! Het was druk in de zee, maar we zagen geen vrouwen in bikini wat maakte dat ook wij niet gingen zwemmen. We zijn erna maar een chique restaurant gegaan met uitzicht op de zee, en verhip! We hebben een biertje gedronken!
Na even gedoucht te hebben in het hotel zijn we richting het moderne stadscentrum gelopen. En wederom: een heftige ervaring. Wow, poeh poeh, daar stonden we even van te kijken..! Er kwamen jongetjes van laten we zeggen vier of vijf jaar op ons afgerend die aan onze kleren begonnen te trekken en kei hard begonnen te schreeuwen. Hoe komt een kind aan dit gedrag?! Heel verdrietig om dit zo te zien.
Nu de uren vorderen wordt het contact met de anderen steeds closer. Het is heel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten! Het is heel gezellig met alle dames, en de Marokkaanse mannen zijn erg knap, dus we hebben genoeg gespreksstof!
De avond eindig ik op een gezellige wijze. We treffen nog de laatste voorbereidingen voor morgen. Ik hoop dat mijn onderbuikgevoel van deze dag nog weg ebt, we zullen zien...
Jeetje... Wat mogen we blij zijn dat we in Nederland wonen...
We hebben een heel indrukwekkende dag achter de rug. Ik heb best prima geslapen ondanks dat het bed hard is en kraakt bij iedere draai. Mijn kamergenootje snurkt gelukkig niet, haha! We zijn eerst gaan ontbijten in het hotel met croissantjes en stokbrood met boter en jam. Versgeperste jus is hier heel normaal en kun je op iedere hoek van de straat kopen, jum! De koffie die ze schonken was lekker. Opvallend is dat men hier overal suiker bij doet. Muntthee is heel zoet. Een zakje suiker hier heeft dezelfde hoeveelheid als drie zakjes in Nederland: delen dus!
Na het ontbijt zijn we naar Mausoleum Hassan V gegaan. Hier waren veel toeristen, we spraken bijvoorbeeld mensen uit Tunesië. De mensen die hier werkten zijn hier heel typisch gekleed, bovendien dragen veel van hen geweren bij zich. Ling en ik vonden de paardjes wel mooi. Vandaag was het hartstikke heet, niet normaal. Gelukkig valt het wel mee qua kledingvoorschriften. Zou wat zijn als we ons moesten kleden in lange broeken en truien, pfffft!
Na het mausoleum zijn we doorgelopen naar de medina, een markt als het ware. We kwamen uit bij een smal steegje met mensen, heel veel mensen. Dit was als het ware de voedselafdeling. Overal waren 'standjes', stel je hier weinig bij voor, met groenteboeren, visboeren, poelieren en slagers. De straatjes waren niet hygiënisch, overal liepen mensen en zij raakten alles aan, bovendien was het wellicht een graad of dertig met overal vliegen. De poelier verkocht kip en had gewoon levende kippen in zijn standje. De vissen werden gewoon op straat gefileerd. Bah!
Hierna kwamen we in steegjes terecht waar kleding en andere waren verkocht werden. Hier heb ik al een wijde stoffen broek gekocht, hartstikke hip! De ervaringen die we hier opdeden waren erg indrukwekkend. Tienerjongens helpen mee met verkopen, mensen lopen hier te koop met hun handicap. Je ziet veel blinde bedelaars.
Na de medina zijn we even thuis om gaan kleden en heb ik mijn nieuwe broek aangetrokken. We zijn naar de Kasba van de Oudaya's gegaan. Dit was als het ware een fort. Ook weer smalle steegjes, dit maal sfeervoller en minder heftig. We hadden uitzicht op het strand. Prachtig! Het was druk in de zee, maar we zagen geen vrouwen in bikini wat maakte dat ook wij niet gingen zwemmen. We zijn erna maar een chique restaurant gegaan met uitzicht op de zee, en verhip! We hebben een biertje gedronken!
Na even gedoucht te hebben in het hotel zijn we richting het moderne stadscentrum gelopen. En wederom: een heftige ervaring. Wow, poeh poeh, daar stonden we even van te kijken..! Er kwamen jongetjes van laten we zeggen vier of vijf jaar op ons afgerend die aan onze kleren begonnen te trekken en kei hard begonnen te schreeuwen. Hoe komt een kind aan dit gedrag?! Heel verdrietig om dit zo te zien.
Nu de uren vorderen wordt het contact met de anderen steeds closer. Het is heel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten! Het is heel gezellig met alle dames, en de Marokkaanse mannen zijn erg knap, dus we hebben genoeg gespreksstof!
De avond eindig ik op een gezellige wijze. We treffen nog de laatste voorbereidingen voor morgen. Ik hoop dat mijn onderbuikgevoel van deze dag nog weg ebt, we zullen zien...
Jeetje... Wat mogen we blij zijn dat we in Nederland wonen...
-
04 Mei 2015 - 05:31
Mam:
Dat was inderdaad een drukke dag, al veel gezien en een mooie indruk gekregen van het dagelijkse leven in Rabat. Tja, en je zult het met je velletje moeten doen, dus flink smeren maar!! Ben benieuwd wat je morgen mee gaat maken, have a nice day.
-
04 Mei 2015 - 20:49
Loes:
Nounou, al zoveel indrukken achter de rug en nog vele te gaan. Geniet ervan meis! x -
04 Mei 2015 - 20:58
Esther:
Klinkt echt super leuk! Hopelijk heb je snel fotos :) ben benieuwd naar alle verhalen! -
04 Mei 2015 - 21:46
Marga:
Hoi Eline
We hoeven dus niet bang te zijn dat je in Marokko blijft wonen,
want je schrijft nu al dat je blij bent,dat je in Nederland mag wonen.
Geniet er maar lekker van.
Groetjes Cor en Marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
