De terugreis
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
10 Mei 2015 | Marokko, Rabat
Oepsie, een klein beetje vertraging. Maar hier komt het laatste verslag alsnog!
’s Ochtends zijn we eerst gaan ontbijten bij het parkje waar we de eerste dag ook gegeten hadden. Omelet met stokbrood, koffie en jus d’orange, voor nog geen €2,50! Het gaf rust dat ik de avond van te voren mijn koffer al had ingepakt. Dus na het ontbijt sjeesden we even terug naar het hotel, koffer met de lift naar beneden, en hop hop: naar het treinstation. We waren al wat later dan afgesproken en toen werkte het kaartjesautomaat niet bij iedereen mee. Maar één minuut voor vertrek zat dan toch iedereen in de trein. Wat een opluchting!
De treinreis ging goed. Een wonder dat de treinen vandaag op tijd reden, haha! Dat is niet iedere keer zo geweest. Op het vliegveld waren twee opvallende dingen. Ten eerste: er is een rookverbod binnen, maar je ziet gewoon mensen roken, dit hebben we ook al eerder in restaurants meegemaakt. En ten tweede: je kon bij sommige restaurants niet eens met Dirhams betalen!
De vlucht ging oké. Gelukkig was het maar drie uurtjes vliegen. En was het fijn om weer op Europese bodem te staan! Het was een prachtige week en ik zou hem zo nog een keer over doen, maar wat was het heftig. Alles wat je ziet en meemaakt wil je in je opnemen. Geen moment dat je rust kunt nemen. Over straat lopen kost je zoveel energie, want dat zie je hier weer een bedelaar die je aandacht trekt, of dan zie je daar weer een hoop afval op de grond liggen wat je verbaast. Een treinreis is ook niet rustgevend: je bespreekt je ervaringen met elkaar of je kijkt naar buiten en ziet daar een prachtig landschap wat je doet verwonderen of je ziet tentjes die dienen als woningen.
In Nederland is alles je gewoon. Je merkt het niet eens meer op. In de trein zit je lekker in je eigen wereld een beetje op je smartphone te tikken: het landschap ken je toch al, de mentaliteit van de medereizigers verbaast je niet meer. Je kent het allemaal al wel. Zo’n reisje naar Marokko zet je zeker aan het denken. Ik zou het iedereen aanraden, je wordt je er van bewust wat je allemaal hebt. Dat het in Nederland eigenlijk best goed zit, de verschillen tussen arm en rijk zijn niet zo immens zoals ik heb gezien in Marokko.
Wat ik zou doen als mij deze reis nog een keer aangeboden werd? Ik zou hem zeker over doen! Het kost je veel: ik ben veel moe geweest en overdonderd geweest. Zelfs een week later ben ik nog aan het bijkomen. Maar ik ben zoveel rijker geworden qua kennis.
Dat was het dan. Tot de volgende reis!
’s Ochtends zijn we eerst gaan ontbijten bij het parkje waar we de eerste dag ook gegeten hadden. Omelet met stokbrood, koffie en jus d’orange, voor nog geen €2,50! Het gaf rust dat ik de avond van te voren mijn koffer al had ingepakt. Dus na het ontbijt sjeesden we even terug naar het hotel, koffer met de lift naar beneden, en hop hop: naar het treinstation. We waren al wat later dan afgesproken en toen werkte het kaartjesautomaat niet bij iedereen mee. Maar één minuut voor vertrek zat dan toch iedereen in de trein. Wat een opluchting!
De treinreis ging goed. Een wonder dat de treinen vandaag op tijd reden, haha! Dat is niet iedere keer zo geweest. Op het vliegveld waren twee opvallende dingen. Ten eerste: er is een rookverbod binnen, maar je ziet gewoon mensen roken, dit hebben we ook al eerder in restaurants meegemaakt. En ten tweede: je kon bij sommige restaurants niet eens met Dirhams betalen!
De vlucht ging oké. Gelukkig was het maar drie uurtjes vliegen. En was het fijn om weer op Europese bodem te staan! Het was een prachtige week en ik zou hem zo nog een keer over doen, maar wat was het heftig. Alles wat je ziet en meemaakt wil je in je opnemen. Geen moment dat je rust kunt nemen. Over straat lopen kost je zoveel energie, want dat zie je hier weer een bedelaar die je aandacht trekt, of dan zie je daar weer een hoop afval op de grond liggen wat je verbaast. Een treinreis is ook niet rustgevend: je bespreekt je ervaringen met elkaar of je kijkt naar buiten en ziet daar een prachtig landschap wat je doet verwonderen of je ziet tentjes die dienen als woningen.
In Nederland is alles je gewoon. Je merkt het niet eens meer op. In de trein zit je lekker in je eigen wereld een beetje op je smartphone te tikken: het landschap ken je toch al, de mentaliteit van de medereizigers verbaast je niet meer. Je kent het allemaal al wel. Zo’n reisje naar Marokko zet je zeker aan het denken. Ik zou het iedereen aanraden, je wordt je er van bewust wat je allemaal hebt. Dat het in Nederland eigenlijk best goed zit, de verschillen tussen arm en rijk zijn niet zo immens zoals ik heb gezien in Marokko.
Wat ik zou doen als mij deze reis nog een keer aangeboden werd? Ik zou hem zeker over doen! Het kost je veel: ik ben veel moe geweest en overdonderd geweest. Zelfs een week later ben ik nog aan het bijkomen. Maar ik ben zoveel rijker geworden qua kennis.
Dat was het dan. Tot de volgende reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
