Weeshuis in Kenitra

Allereerst: choukran voor het lezen van mijn blog.

Vanochtend werd onze derde ochtend dat we les zouden krijgen op het NIMAR. Maar eerst gingen we ontbijten bij de jusbar tegenover ons hotel. Een lekkere smoothie op een dag doet je goed! Ditmaal aardbei met jus d'orange.

Bij het NIMAR hadden we een gastcollege van Yelins. Ook hij is van Berberse afkomst en doordat hij gestudeerd had in Amerika sprak hij vloeiend Engels. Hij heeft ons weer veel verteld over de Marokkaanse cultuur en zijn enthousiaste manier van praten trok mijn volledige aandacht. Hij vertelde dat studenten van Berberse afkomst niet alleen de vier eerder genoemde talen leerden op school, maar daarnaast ook nog eens vaak Spaans of Engels.

In Marokko hebben ze Berbers altijd ontkend als officiële taal. Pas sinds 2011 hebben ze Berbers erkend als officiële taal nadat het sinds 2001 een nationale taal is geweest. Scholen hebben nu toestemming om studenten Berbers te leren. Helaas zijn docenten vaak niet in staat dit op een goede wijze te doen of zijn er niet eens docenten daarvoor.Toch vreemd als je nagaat dat plusminus vijftig procent van de bevolking van Berberse afkomst is. We hebben een discussie gevoerd over wat beter was: één taal of twee talen als officiële taal.

Yelins zelf is dus Berbers en leerde Arabisch op school. Zijn ouders waren boeren en spraken dus én alleen de Berberse taal én waren analfabeet. Yelins vertelde dat het aanleren van de Arabische taal een traumatische ervaring kan zijn voor jonge kinderen (denk aan de leeftijd van vier of vijf). Dit omdat deze kinderen dus huiswerk opkregen en hun ouders en daar dus niet bij konden helpen. Kinderen zien hun ouders op die leeftijd als superhelden en op deze manier faalden zij dus.

We hebben het ook kort over de ISIS gehad. Yelins vertelde dat hij zich niet in deze mensen kon vinden en zij overal in de wereld woonden. De Koran staat vol met positieve teksten over liefde en respect. Enkele teksten zou je negatief op kunnen vatten, maar dit is alleen voor pessimisten. Hij zag de mensen van de ISIS als mensen die redenen zochten om anderen kwaad te doen. Getraumatiseerde mensen.

De Islam kan op diverse wijzen worden uitgeoefend. Sommige mensen bidden, anderen niet, sommigen in mindere mate. Zoals eerder verteld verschilt de kledingkeuze dus ook per persoon.

Tijdens onze wandeltocht richting het station werd ons verteld dat mensen bij het consultatiebureau kunnen kiezen uit een namenlijst voor baby's. Als een naam niet in de lijst staat kan het kind niet in worden geschreven.

We pakten met zijn allen de trein naar Kenitra. Hier gingen we een weeshuis bezoeken. Het beeld wat ik had van slechtverzorgde huilende kinderen was helemaal niet waar. Maar hier kom ik later op terug.

We werden ontvangen door een Marokkaan die in Nederland is opgegroeid maar later terug gekeerd is. Hij communiceerde dus in het Nederlands me ons. We kregen eerst uitleg voor we aan de rondleiding begonnen. Hassan vertelde ons dat er onder de kinderen weeskinderen, dakloze kinderen, verslaafde kinderen en kinderen van verslaafde ouders waren. In het weeshuis verblijven ongeveer zeventig kinderen tot de leeftijd van achttien jaar. Ook vangen ze er zwangere meisjes en daklozen op.

In het weeshuis waren ze op zoek naar professionele begeleiding. De mensen die er nu werkten hadden geen specifieke opleiding gevolgd. Eerder hebben er al vier studenten stage gelopen. De naam van het weeshuis is Darlekbira. Dus als je nog ooit een goed doel zoekt om te sponsoren heb je bij dezen een goede.

Tijdens de rondleiding hebben we de kamers van de kinderen gezien. Eerst de jongenskamers en vervolgens de meisjeskamers. Daarna kregen we het derde gebouw te zien, waar op dat moment een vrouw woont met haar twee kinderen. Na de geboorte van haar oudste kind woonde ze er ook al. Haar dochter is 2,5 jaar oud. Zij is lichamelijk en verstandelijk gehandicapt.

Hierna gingen we spelletjes doen. Een klein groepje ging spelletjes doen met de meisjes en de anderen met de jongens. Bij de jongens gingen we voetballen. Dit was heel erg leuk ondanks de taalbarrière. De kinderen leken allemaal heel erg blij en enthousiast. Het zielige beeld wat ik van te voren had, klopte dus niet.

Ikzelf kon helaas niet mee doen aan de spelletjes, omdat de indrukken hun tol beginnen te eisen op fysiek gebied. Het was nog best ver lopen naar het treinstation, dus heb ik mijn laatste energie daarvoor bewaard.

Onze hotelkamer was echt een gruwelijke bende, you know me, haha! Dus we hebben het gisterenavond een beetje opgeruimd zodat het vanochtend gepoetst kon worden. Dit was een uitermate goed plan! Onze handdoeken zijn nu voor het eerst verschoond, al het zandstrand is uit onze kamer gehaald en het wc-papier is aangevuld!

Verder was de avond niet heel bijzonder. We kijken uit naar morgen! Goedenacht!